-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم - مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
- سایت قرآنی تنـــــزیل
- سایت مقام معظم رهبری
- سایت آیت الله مکارم شیرازی
- سایت آیت الله نوری همدانی
- سایت آیت الله فاضل لنکرانی
- سایت آیت الله سیستانی
بازدید امروز : 10590
مدح و ولادت امام سجاد علیه السلام
سوی مجـنون برسانید که لیـلایی هست ما شنیدیم در این شهـر که آقـایی هست دور این خانه شلوغ است اگر جایی هست درمندیم و دلی خوش که مداوایی هست شب عـیـد است بـیـایـیـد حـنا بـگـذاریـم سـر بـه پـای قـدم مـرد دعـا بـگـذاریـم تا پـدر چـشـم به چـشمـان تو احیا دارد پـر گــهــوارۀ تـو روح مــسـیـحـا دارد و حسن خیره به چشمان تو نجـوا دارد نـوۀ حـضـرت زهـراست تـمـاشـا دارد جـلـوۀ نـام عـلـی بـر تـو مـبـارک بـادا سـومـیـن نام عـلـی بر تو مبـارک بـادا فـطرسی آمده و از تو پـری می خواهد از تو عیـسی نفس ناب تری می خواهد یوسف از تو نمک بیـشتـری می خواهد که غـبـار قـدمت رفـتـگـری می خواهد یـاکـریـمـیم و سر جادۀ تو شیـعـه شدیم ما کـنـار پـر سـجـادۀ تو شـیـعـه شـدیـم عشق وقتی که به سر حـدّ نهـایت برسد تازه شاید که سرش بر کف پایت برسد چـشـم هر شـاه اگر سوی عبـایت برسد نه محـال است مـقامش به گدایش برسد نه فقط پـهـنـۀ افلاک نمک گـیر تو است تو از این کشور و این خاک نمک گیر تو است مثل پـیـراهـن یوسف که به کـنعـان آمد مـثـل ابـری که سـر خـاک بـیـابـان آمد قـبـلـۀ هـفـتــم اگر سـوی خـراسـان آمـد خــانـۀ مــادریـش بـود کـه ایــران آمــد بـنـویـسـیـد کـه آقـا پـسـر ایــران اسـت افـتـخـار بـشـر و تـاج سـر ایـران است عـشـق ایرانی ما؛ کار بـنـایت با ماست حوض و فوّاره و ایوانِ طلایت با ماست طاق و گلدسته، رواق، آینه هایت با ماست خادمیِّ حرم و صحن و سرایت با ماست طرح زیباتری از بـاغ جـنان می سازیم و ضریح نـویی از فرشچیان می سازیم مصلحـت بود اگر؛ شیـر خـدا می گشتی تو علی هستی و شمشیر خدا می گشتی شک نداریم که تکـبـیـر خـدا می گـشتی تکـسوار عـرب و تـیـر خـدا می گـشتی بازوی هاشمی ات رزم چو در سر می داشت کربلا زیر قدمهـات ترک بر می داشت رخصتت بود اگر؛ یک تنه لشگر بودی میـمـنـه میـسره از رزم سـراسـر بودی پشت در پشت پـدر تیغ دو پیکـر بودی رخصتت بود اگر حضرت حیدر بودی کـربـلا دیـد پـدر را نـفـست یـاری کرد وه که با نام تو عـباس عـلـمـداری کرد واژه ات خطبه شد و تیغ علی وار آورد خطبه ات شور عـلی در دل پیکار آورد چه بـلایـی به سر کـاخ سـتـمـکار آورد شیعه را با شب و شمشیر و دعا بار آورد با تو در شام عجب معرکه بر پا شده است که دعاگوی شما زینب کبری شده است واژه در واژه تو را بین دعـاهـا دیـدیـم در ابـوحـمـزه ات انگـار خـدا را دیـدیم در صحـیـفـه اثر مصحـف زهـرا دیدیم چتری از باور و اخلاق و مدارا دیـدیم خـاکـیـانـیـم که دنـبـال شما حـیـرانــیــم با تو همراه عـلی در شب نخـلـسـتـانـیم هیچ کس نیست شب تار عزادار که تو هیچ کس نیست اسیـر سر بـازار که تو هیچ کس نیست که با تب دل انظار که تو هیچ کس نیست پرستـار و بیـمار که تو آنکه سرخی سر انجام حسین است تویی سومین نقطه که بر نام حسین است تویی
: امتیاز
|
 |
 |
مدح و ولادت امام سجاد علیه السلام
سـجـاده ایــم پـهــن بــرای دعــا شــدیــم نـائـل به هـمـنـشـیـن شـدن اولیـاء شـدیم تـاثـیـر کـرد خصلت خوبان به روی ما از یُـمـن سـجـده های شـمـا بـا خـدا شدیم از دسـتـبـاف بـودنـمـان خـیـر دیــده ایـم پـاخـورده ایم و از شـرفـش پُـر بها شدیم هـر نـخ ز ما مـطـهـر انفـاس دلـبر است با این حـسـاب هـم نـفـس کـبـریـا شـدیـم شکـر خدا به طالعمان مهر عشق خورد پاگـیر لطف بی حـد و حـصر شما شدیم اصلا چه حاجت است به آب و گلاب ها مـا پـاک از طهـارت این گـریـه ها شدیم وابستگی به یار اثـراتـش مشخص است فارغ ز ما چو یار شد؛ از غـصه تا شدیم هـرچند دست جـمع زمین خـورده ایم ما گـفـتـنـد عشق و پـیش قـدمهـاش پا شدیم سـجـاده ایـم قسمت ما شـور و شیـن شد یعـنـی که پـای بـوسی ابـن الحـسیـن شد امشب مدینه حال و هوایش معطر است از شوق چـشم منتظرش آسـمان تر است باران گرفت و جان دوباره به خاک داد ابـر نـگـاه تـو چـقـدر سـبـزه پرور است کـاسـه به دست ها هـمه از راه می رسند باب الـمـراد عـالـم و آدم همین در است امـشـب بـه آفـتـاب؛ قـمـر فـخـر مـی کـند در خانـۀ حسین مهـی جـلـوه گرتر است گـهـواره را نـگـاه کـنـیــد عـشــق آمــده زهراست یا حسین؛ حسن یا که حیدر است پـیـغـمـبـری چــقــدر بــرازنـده اش بُـوَد پـیـشـانـی اش تـجـلّـی نـور پیـمـبـر است طـرز نـگـاه کـردنش آیـیـنـۀ عـلـی است بر قاب صورتش رخ زهرا مصور است مــا از ازل مــلازم خــاک ره تـــوأیـــم مـا را نـوشـتـه اند گـدا چون مُقـدّر است تـا چـنـد کــفــر؟ بــادۀ ایــمــانــیــم بــده یـعـنـی که از صـحـیـفـه مـسلـمـانیم بـده هرکس ز عشق تاب و تبش شهره می شود بیش از همه غـم و تعبش شهره می شود زردی رویـش از اثـر سجـده هـای روز با اینکه سجده های شبش شهره می شود مـادر بــزرگ زاده و بـابـا شـه قـریـش خیلی بجاست گـر نسبش شهره می شود تا روز حـشر کار ابو حـمـزه اش گرفت هرکس که گشت منتسبش شهره می شود شمشیر خطبه اش کـمـر شـام را شکست اینگونه تا ابد غـضـبـش شهـره می شود نـخـلـی کـه آبـیــاری دسـت کــریــم شـد در شـهـر مـزۀ رطـبـش شهـره می شود سر میدهیم پای تو عشق است عشق عشق عـاشـق دل بـلا طـلـبـش شهـره می شود تـطـهـیـر آب وام گرفـته ز طهـر توست خورشید آسمان و زمین جای مهر توست از بس کـلام معجـزه دار تو نـور داشت خورشید شد هرآنکه به پایت حضور داشت وقتی که دست و پای تو از سجده آب شد در عرش خود خدای تو حس غرور داشت حــاجــیِّ نــا شــنــاخــتــۀ کــاروان حـج در قـافـله به یُمن تو نعمت وفـور داشت نزدیکها که جای خودش لطف ویـژه ای آقـای خـوب مـا بـه گـدایـان دور داشـت جـبـرئـیـل می رسید به پابوسی اش مـدام وقـتـی که در نـمـاز دم یا غـفـور داشت تو حضرت کـلـیمی و ادعـیه شاهد است محرابِ خانۀ تو شبـاهت به طور داشت لطـف دعـای نـیـمـه شبت بر هـمه رسید از برکت صحـیـفۀ تو دین زبـور داشت زخـم زبان و طعـنـه اگرچه زیـاد خورد ایــوب آل فـاطـمـه قـلـبـی صبور داشت آمـــاده ایــم رخـصـت افــروخــتــن بــده پــروانـه ایـم اذن ز غــم ســوخـتـن بــده اصلا چه شد که روی تو در آفتاب سوخت؟ هر وقت خورد بر لب خشک تو آب سوخت اصلا چه شد که خیمه ات آتش گرفته بود؟ در بین شعـله های عدویت کـتاب سـوخت در گـیـر و دار ردشـدن هـمسرت ز شام آتش سراغ مـعـجـرش آمد نقاب سوخت رجـالـه هـا به صورتـتـان سنگ می زدند از طعنه های شهر دلت بی حساب سوخت بـر روی زخـم گـردن تو مـرهـمی نبود وقتی که از حرارت سرب مذاب سوخت دیدی چگونه چوب به لبهای عشق خورد دیدی چگونه از غم این سر رباب سوخت یـعـقـوبِ دل شکـسته چهـل سال آزگـار چشمت به یاد روضۀ بزم شراب سوخت گفتم رباب و روز و شبم رنگ غم گرفت "بس کن ربـاب"عـمـۀ سـادات دم گرفت
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام سجاد علیه السلام
پـنـجـم مـاه ناب شـعـبـان است شور و شادی به سینه مهمان است آسمان غرق نـور ایـمـان است فُلک ومُلک ومَلک غزلخوان است شکر حق ذکر ما و سلطان است این پـسـر آبـروی ایـران است آمــده روح مـنـبـر و مـحـراب پـــســـر آســـمــانـــیِّ اربـــاب چهره ای با صفـاتر از مهـتاب دلبـری ناب و گـوهـری نایاب اصل حبل المتین روز حـساب زیـنـت بـنـدگـیُّ و ایـمان است اصـل و شـیــرازۀ دعـایـی تـو بـنـدۀ مـخــلـص خــدایــی تــو چـشـمـۀ نـور هــل اتــایـی تـو سـنـد عـشـق مــرتـضـایـی تـو قـاصـد ســرِّ کــربــلایــی تــو خـطبه ات از دم شهیـدان است در عـبـادت پـیـمـبـری هـستـی در شجاعت تو حـیدری هستی در نجـابـت تو کـوثـری هستی درکرم چون حسن سری هستی در حـرم شـاه دیـگـری هـستی خـیـمـۀ تـو دژ یـتـیـمـان اسـت بـی بـیِّ آســمــان پـرسـتــارت بـند و غـل شـد اسیـر ایـثـارت کـوفــه مــاتِ دم عــلـی وارت روضه داروی جـان بـیمـارت گـریه بر کـربـلای غـم کـارت شیعه مدیون چشم گریان است گـریـۀ تو بـقـای عـاشـوراسـت صبـرتو سـرِّ مکـتب مـولاست آه تـو سـهـم دشـمـن زهـراست کـربـلا بـا دعـای تو پـیـداسـت آرزوی تــو وعـــدۀ آقـــاســت جمعه ای که ظهور در آن است
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام سجاد علیه السلام
بـیـایـیـد عـشـق را عـبـادت كنیم به سـجـاده عـرض ارادت كـنـیم در این خشك سال صداقت شبی دو ركعـت محـبـت تـلاوت كنیم « تمام عـبـادات ما عـادت است به بی عادتی كاش عادت كنیم» بـیـایـیـد نـوبت بـگـیـریـم و بعـد صف عـاشـقـی را رعایت كـنیم همین كه در این صف نشستیم پس بـیـایـیـد شـكــر ولایـت كــنــیــم شـب سـوم عـاشـقـی های ماست دوبـاره كـمـی عـشق نیت كـنـیم مـجـال عـبـادت به عـالـم رسیـد بـهـار مـنـاجـاتــیـان هـم رسـیـد به چشم زمین تا كه مهمان شدی به عـمـر پدر راحت جـان شدی تــو از مــادری آریـایــی نــژاد و از مـا و فـرزنـد ایـران شـدی عجم با تو شأنی دگر یافت چون تو فـامـیـل با شهر سلـمان شدی پر از لحظه های ركوع و سجود و تـنـدیـس خـاكـی ایـمـان شدی تو هستی؛ قـناعت چه معـنا دهد مگر نه كه لبریز احـسـان شدی كـریـمـانـه مـا را بـخـر حضرتا تـو كـه آبـروی كـریـمـان شـدی نـوشـتـم كـه مـهـتـاب مـن آمــده عــلــی ابــن اربــاب مـن آمــده
: امتیاز
|
 |
|
سرود ولادت امام سجاد علیه السلام
آمـده نـور دل خـون خـدا، سـیّد السّاجدین روشنی بخشِ دل و جان حسین، زین العابدین آمده نور ارض و سـما چارمین رکن دین خدا بر دو عالم تهـنیت باد مــقــدم امــام ســجّــاد سـیّـدی امـام سـجّـاد؛ سـیّـدی امـام سـجّـاد (۲ ) ***************************** می دَمَد ز مَهد و قـنـداقـۀ او، نـور ولایت از دم او جان گرفته تا ابـد، جـسم عبادت آمده مــولای عـالـمـیـن وَجهِ رب،علی بن الحسین دلـبـر هـمه خـوش آمد گـل فـاطـمه خوش آمد سـیّـدی امـام سـجّـاد؛ سـیّـدی امـام سـجّـاد (۲ ) ***************************** نظری به حال و روز ما نما، ای به عالم شفیع در دل شکسته ام فـقـط بُوَد، آرزوی بـقـیع مَدَد،ای به قربان رحمتت تا شَوَم زائر به تربتت جانِ جـان سُرور سینه بـرکـت شـهـر مـدیـنـه سـیّـدی امـام سـجّـاد؛ سـیّـدی امـام سـجّـاد (۲ )
: امتیاز
|
 |
|
سرود ولادت امام سجاد علیه السلام
آمد یـوسف پـیـغـمـبـر، آمـد روح دعـا نور افشان شده در عالم، ماه خون خدا آمـد آیـۀ شـیــدایـی؛ یـاس گـلـشـن زهــرایـی؛ مـعــنـایـی ز دل آرایـی بحر جود و عطا نور زین العابدین؛ در سماوات و زمین؛ روشنایی میدهد؛ بر دل عالم یا علی بن الحسین؛ یا علی بن الحسین؛ یا علی بن الحسین؛ یـوسف زهـرا ******************************************** نــور دیـدۀ ثــارالله؛ آمـد خـیـر الـعـبـاد مسکـیـنـان کـرامت را؛ آمد باب مـراد نـورانـی شـده بـیـت الله؛ از نـور رخ وجـه الله؛ آمـد هـستـی و جـانـان ســیـد الـشّـهــدا یا امام العارفین؛ سیّدی بر ساجدین؛ مُحرم عشق توأند؛ کعـبه و زمزم یا علی بن الحسین؛ یا علی بن الحسین؛ یا علی بن الحسین؛ یـوسف زهـرا ******************************************** مشغول گنهم هر دم، جـرمم گشته عیان کـن آمـاده مـرا آقـا، از بـهـر رمـضـان ای که روح دعـا هـستی؛ مولای سُعَـدا هستی؛ لطفی کن که شویم اهل اشک و ذکر و دعا مـدح تو روی لبم؛ نـور تو ماه شبـم؛ گـرم یـا رب یا ربـم؛ با ولای تو یا علی بن الحسین؛ یا علی بن الحسین؛ یا علی بن الحسین؛ یـوسف زهـرا
: امتیاز
|
 |
|
سرود ولادت امام سجاد علیه السلام
پخش سبک ۱ شاده دلِ ارض و سما؛ گوهر نایاب آمده روح مناجات و دعا؛ دلـبـر ارباب آمده حُسنِ خدایی مثل اون؛ چشم دو عالم ندیده از کرمش بر عاشقا؛ خون خدا عیدی میده کعبۀ دلها یا علی؛ یوسف زهرا یا علی(۲) ************************* زادۀ زهرا یا حسین؛ قلب ماها بی قراره از قدم گل پسرت؛ باران رحمت می باره شعر ولایت می خوانیم؛ با یه دلِ بی تاب آقا ما صدقه از تو میخوایم؛ سائلارو دریاب آقا کعبۀ دلها یا علی؛ یوسف زهرا یا علی(۲) ************************* حاجت ما رو روا کن؛ آرزوی ما همینه به زودی زود ما بشیم؛ زائر شهرمدینه همراه سیّد عـلـی و؛ یـاد امـام و شـهـدا هم یه سفـر زائـر تو؛ هـم یه سفرکرببلا کعبۀ دلها یا علی؛ یوسف زهرا یا علی(۲)
: امتیاز
|
 |
|
سرود ولادت امام سجاد علیه السلام
پخش سبک نور دو عین آمده؛ گـل حسین آمده دلِ همه شاد؛ آمده حـضرت سجّـاد چهارم ولـی آمده؛ سبـط علی آمـده دلِ همه شاد؛ آمده حـضرت سجّـاد کرده طلوع از افقِ نورِ عصمت خورشید و ماه تـبـریک بگـیـم امشب همه به آقا اباعـبدالله تابِ این وجـودِ بـی تـابـم آمـد جـلـوۀ طـلـعـت مـهـتـابـم آمـد مصحـف نـور جـمـال ثـارالله یـاس وریـحـانـۀ اربــابـم آمـد سیّدی یا عـلـی جان؛ سیّدی یا عـلـی جان؛ سیّدی یا عـلـی جـان (۲) ******************************************* فـروغ انـجـم مـا؛ امـام چـهـارم ما دلِ همه شاد؛ آمده حـضرت سجّـاد سیّد و سَروَر ما؛ شـفـیع محشر ما دلِ همه شاد؛ آمده حـضرت سجّـاد آمده ماهی بی قرین،حقّ الیقین،یعسوب الدّین سـیّـد خیل ساجـدین، حضرت زین العـابدین ای ولای تو مرا صوم و صلاة ای تو آبـروی ذکـر و مناجات ای ولیّ حق به ارض و سماوات بر جـمال تو درود و صلوات سیّدی یا عـلـی جان؛ سیّدی یا عـلـی جـان؛ سیّدی یا عـلـی جـان (۲) ******************************************* به اهل ارض و سما؛ برای اهل ولا یـار و شفـیـعی؛ تو خورشید بقیعی مظهر جود و سخا؛ گوهر بحر عطا یـار و شفـیـعی؛ تو خورشید بقیعی دل شـکـسـتـه ام آقـا تـنـگِ بـرای مـدیـنـه مرغ دلم یابن الزهـرا کرده هـوای مدیـنه رُکن و ذکری و قیام و قعـودی هم قنوت و هم رکوع، هم سجودی عُمری از داغ پدر گریه کردی شـاهـد مـصـیـبـت بـابـا بـودی سیّدی یا عـلـی جـان؛ سیّدی یا عـلـی جـان؛ سیّدی یا عـلـی جـان (۲)
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام سجاد علیه السلام
ای شمس ولایت! قـمـرت باد مبـارک ای بهـر کـرامت! گهـرت باد مبـارک ای پنجم شعـبـان! سحـرت باد مبارک ای مـادر ایـران! پـسرت بـاد مبـارک آیـیــنـۀ حـسـن ازلــی زاده‌ای امـشـب در کعـبۀ توحـید، عـلـی زاده‌ای امشب بـنگـر به سـرِ دست، جـمـال ازلی را چـارم وصی احمد و نجل سه ولی را خـورشـیـد فــروزنـدۀ انـوار جـلـی را رخـسـار عـلـی‌بـن حـسیـن‌بـن‌عـلـی را دیــدار حـسـیـن دگــرت بـاد مـبـارک مـیـلاد گـرامـی پـسـرت بــاد مـبارک این فرش‌نشینی است که خود عرش مقام است این حمد و رکوع است وسجود است وقیام است ایـن قـائـمـۀ دائـمـۀ هـفـت نـظام است این نجل سه مولا پدر هشت امام است ما را نه همین در حرمش روی نیاز است بر دامن او دست همه خلق، دراز است قـرآن حـسیـن‌بن‌علی مصحـف رویش جان دو جهان بسته به یک تار ز مویش خورشید برد سجده به خاک سرکویش حق است اگر خضر چکد ز آب وضویش انـوار خـدا مـوج زنـد در جــلــواتـش از خالق و از خلق درود و صلـواتش این یوسف زهرا پسر یوسف زهراست در چرخ ولایت قمر یوسف زهراست در بحر امامت گهر یوسف زهراست در سلسله پیغـامبر یـوسف زهـراست در قافلـه مـولاست هـمـه قـافـلـه‌ها را در سلسله یـار است همه سلـسله‌ها را در هر طپش قـلـب بوَد ذکـر خـدایش پـیـوستـه دعـا مـنـتـظـر حال دعـایش دل‌‌های حسینی همگان صحن و سرایش گل بوسۀ جبـریل به خـاکِ کفِ پـایش والله اگــر حـکــم ز داور بــســتــانــد دانـد کـه در از قـلـعـۀ خـیـبـر بستـاند فرزند شهادت، پدر صبر و شکیب است مولای وجود است، نگویید غریب است بیمار نخوانید، طبیب است، طبیب است مانند علی نیز خطیب است، خطیب است گـفـتـار رسـایـش چو شنـیدند صحـابه گـفـتند علی خوانَد چو در کوفه خطابه ای بـوسـه زده خـون خـدا بر دهن تو ای مـثـل نـبـی وحـی الـهـی سخـن تو تو شمع و همه خلق جهـان انجـمن تو یـوسـف شـده دلـبـاخــتـۀ پـیـرهـن تـو دریاست جـگـر تـشنـۀ اشک بصر تو گـردیـده اجـابت هـمـه جا دور سر تو یـاس نـبـوی، لالـۀ حـمـرا به تو نـازد نخل رطب و سینۀ صحرا به تو نازد بر نیزه سر یـوسف زهـرا به تو نازد هم فاطمه، هم زینب کبرا به تو نـازد در عیـن اسـارت به همه خلـق امیری خصم است اسیر تو که گفته تو اسیری اوصاف تو بیرون بوَد از حد و شماره هر لحـظۀ تو در نظـر ماست هـزاره از ماست اطاعت، ز تو یک لحظه اشاره عـالـم هـمه بر جـود تو دارند نـظـاره زنجیر به فـرمـان تو پیچـید به دستت بـالله قـسـم نـام اسـیـر است شـکـسـتت بـی‌اذن تو بر تو نـرسـد سنگ لب بام گر حکم کنی شام شود تیره‌تر از شام در سلسله صد سلسله با یک نگهت رام معراج چهل روزۀ تو برتر از اوهـام پـیـغــامـبــر خـــون امــام شـهــدایــی هر سو که کنی روی در آغوش خدایی ای مـلـک خـداونـد تـعـالـی حــرم تـو ای عـالـم هـستی همه ظـرف کـرم تو جـان یـافـتـه عیـسای مسیـحا ز دم تو خـوبـان دو عـالـم هـمـه خـاک قدم تو میثم که بوَد دست گـدایـیـش به سویت آیینــۀ دل شستـه بـه خـاک سر کویت
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت زین العابدین امام سجاد علیه‌السلام
ای اهل دعـا! روح دعـا بـاد مـبـارک در دیــده تـجـلای خــدا بــاد مـبـارک جـان در بــدن عـالـم ایـجـاد مـبــارک این سورۀ قدر و زُمر و یوسف و طاهاست این سیـد بـطحا پـسـر سیـد بـطحاست
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت زین العابدین امام سجاد علیه‌السلام
امشب خـدا بر یوسف زهـرا پسر داد امشب خـدا شمس ولایت را قـمر داد قرص قـمر نه بلکه خورشیدی دگر داد از ماه و از خورشید گردون خوب تر داد بـر زادۀ خـیـر الـبـشـر خـیـر الـبـشـر داد جان ها فـدایـش باد کو جان حسیـن است این بهـترین نجـل امیرالمـؤمنین است این افـتخـار بانوی ایران زمین است این جان قرآن روح ایمان رکن دین است این طا و ها و حا و میم و یا و سین است ایـن سـیّـد سـجّـاد زیـن الـعـابـدیـن اسـت این بـر فـراز دست، قـرآن حـسیـن است آئـیـنـۀ حُـسن رسـول اکـرم اسـت این مولای کلّ عالم است و آدم است این احیاگر جان دو صد عـیسی دم است این دُرِّ سه دریا هشت گوهر را یم است این ای شـهـربـانـو شـهـریـار عـالم است این مـاه تـو و خـورشـیـد تـابـان حسین است تکبـیـر می بوسد دهـان وقـت نمـازش چشم دعـا در ره به هنـگـام نـیـازش آیـد ز شـش سو استجـابت پـیـشبـازش قــرآن بـود دلـدادۀ صـوت حـجـازش تـوحـیــد جـوشـد از صـدای دلـنــوازش در عضو عضوش روح ایمان حسین است بـایـد دوبـاره در جهـان پـیـغـمـبـر آید از بـیـت حـقّ بنت اسـد با حـیـدر آید وز بهـر حـیدر همچو زهـرا همسر آید همچون حسیـن از دامن آن مـادر آید شـایـد کـه زیـن الـعــابــدیــن دیـگـر آیـد کاین پنج تن را روح و ریحان حسین است از سجـده های او عـبادت یافـت زینت وز خاک درگاهش سعادت یافت زینت وز او بـزرگیّ و سـیادت یافت زینت با صبح میـلادش ولادت یافت زینت وز خـطـبـۀ گرمش شهادت یـافت زینت این خـطـبـه فریادِ خروشان حسین است وجــه خــدا مــاه جـمــال نــازنـیـنـش نقش گُـل روی مـحـمّـد در جـبـیـنـش دست امیـرالـمـؤمـنـیـن در آسـتـنـیـش خورشید پیـشانی گذارد بر زمـیـنـش عــلــم تــمــام انــبــیـا نــقـش نـگــیــنـش در سینه اش دریای عـرفـان حسین است این است کز سـوی خـداوند مـبـیـنـش آمــد نــدای انـت زیـن الـعــابـدیـنـش گوید به صورت آفرین نقـش آفـرینش خوانند ره پویان حقّ حقّ الـیـقـیـنـش از آستـیـن ریزد دو صد روح الامیـنـش سر تا قدم جان است و جانان حسین است زنـجـیـرها وقـت دعـا هـم صحبت او شـمـشـیرها روز غـزا در خـدمت او بـعـد شـهـیدان شد اسـارت نهضت او دشمـن چهـل مـنـزل ذلـیـل عـزّت او یــادآور احــزاب و خــیــبــر قــدرت او حـتـی زبـانـش تـیـغ بُـرّان حـسیـن است ای ذات حـقّ مشتـاق یا رب یا رب تو ای قـدسـیـان محـو منـاجـات شب تـو ای عـرشیان را بال، فرش مکـتب تو ای انـبـیـا را شـعـلـۀ تـاب و تـب تـو ای ذکــرهـا لـب تــشـنـۀ لـعــل لـب تــو هر ذکر تو یک دُرّ غـلطان حسین است تـو کـیـسـتـی پـروردۀ خـون خــدایـی سـر تا قـدم خـورشید حُسن ابـتـدایـی الـحـق کـه اربـاب دعـا را مـقـتـدایـی با احمد و زهرا و حیـدر هم صدایی تـو مـطـلـع الانـوار مـصـبـاح الـهـدایـی روی تو خـورشید درخشان حسین است صـدها کـلـیـم الله هـزاران پـور مـریـم بـاید وضـو گـیـرنـد زآب چـاه زمزم تـا از تـو گـویـنـد ای ولـی الله اعـظـم این کار ناید از هـزاران هـمچو میـثم گر می زنـم یک عـمـر از مـدح شما دم فیض شما و لطف و احسان حسین است
: امتیاز
|
 |
|
سرود ولادت امام سجاد علیه السلام
پخش سبک اﺯ ﻣـﺪﻳـﻨـﻪ ﺳـﺮ زده ﺁﻳـﻴـﻨــۀ اﻧــﻮاﺭ داﻭﺭ ﺯاﺩۀ اﺻﻼﺏ ﺷـﺎﻣـﺨـﻪ و اﺭﺣــﺎﻡ ﻣـﻂﻬـﺮ ﺩﺭﻭﺩ ﻛﻌﺒﻪ ﺑﺮ، ﻋﺒﺎﺩ الصالحین ﺳﻼﻡ ﺳﺠﺪﻩ ﺑﺮ، اﻣﺎﻡ الساﺟﺪﻳﻦ ﺭَﺏِّ ﺻَﻞِّ ﻋَـﻠَﻲ ﻣُﺤَﻤَّﺪ؛ ﻣُﺤَﻤَّـﺪٍ ﻭَ ﺁﻝ ﻣُﺤَﻤَّﺪ ﻋﻠـﻲ اﺑﻦ اﻟﺤﺴﻴﻦ؛ ﻋﻠـﻲ اﺑﻦ اﻟﺤﺴﻴﻦ (۲) ************************** ﻗـﺒـﺮ خاکیّ ﺷﻤﺎ ﺷﺪ ﻛـﻌـﺒـﻪ ﻫﺮ ﻗﻠﺐ ﺁﮔﺎﻩ ﻭﻣﻦ اﻋـﺘـﺼـﻢ ﺑـﻜـﻢ ﻓـﻘـﺪ اﻋـﺘـﺼـﻢ ﺑـﺎاﻟﻠﻪ ﺗﻮﻳﻲ ﺟﺎﻥ ﻧﻤﺎﺯ، ﺗﻮﻳﻲ ﺭﻭﺡ ﻗﻴﺎﻡ ﺑﻪ ﺟﺴﻢ تو دﺭﻭﺩ، ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺗﻮ سلام ﺭَﺏِّ ﺻَﻞِّ ﻋَـﻠَﻲ ﻣُﺤَﻤَّﺪ؛ ﻣُﺤَﻤَّـﺪٍ ﻭَ ﺁﻝ ﻣُﺤَﻤَّﺪ ﻋﻠـﻲ اﺑﻦ اﻟﺤﺴﻴﻦ؛ ﻋﻠـﻲ اﺑﻦ اﻟﺤﺴﻴﻦ (۲) ************************** ﻣﻦ اﮔﺮ اﻳﺮاﻧﻲ ام ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺒـﺎﻫﺎﺗﻢ ﻫﻤﻴﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ از اﻳﺮاﻥ ﻣﺎﺩﺭ ﻭاﻻﻱ ﺯﻳﻦ اﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ اﺳﺖ ﺑﻮﺩ لطف ﺧﺪا، ﻭﻻﻱ اﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﺳﺮ ﻭ ﺟﺎﻧﻢ ﺷﻮﺩ، ﻓﺪاﻱ اهلبیت ﺭَﺏِّ ﺻَﻞِّ ﻋَـﻠَﻲ ﻣُﺤَﻤَّﺪ؛ ﻣُﺤَﻤَّـﺪٍ ﻭَ ﺁﻝ ﻣُﺤَﻤَّﺪ ﻋﻠـﻲ اﺑﻦ اﻟﺤﺴﻴﻦ؛ ﻋﻠـﻲ اﺑﻦ اﻟﺤﺴﻴﻦ (۲)
: امتیاز
|
 |
|
سرود ولادت امام سجاد علیه السلام
پخش سبک جلوه گر شد نور مهـر سعـادت سَروَری که به کرم دارد عادت آمد آمد روح ذکر و عبادت ، مبارک مبارک من که نور از رخ آن شاه و ولی میگیرم عیدی از دست حسین بن علی می گیــرم نگار نازنین خوش آمد سید الساجدین خوش آمد ولیُ الله ولیُ الله ، مدد مولا مولا مولا مولا *************************** شکـر للّه شُـهـره در عـالـمـیـنـم گشته جاری اشک شوق از دوعینم که گدای علی بن الحسینم ، از ازل تا ابد رفته از کف زشعف قرار و صبر وتابم غنچه زد یـاس بهشت عصمت اربــابــم امام ُ العارفین خوش آمد سید الساجدین خوش آمد ولیُ الله ولیُ الله ، مدد مولا مولا مولا مولا *************************** نور خود را در دلم جـا کن آقا گـره های عـمـر ما وا کن آقـا یک مدینه روزی ما کن آقا ، یا مولا یا مولا از مـدیـنـه همه گـویـنـد به اشک و با آه هــر که دارد هــوس کـربـبـلا بـسـم الله همگی به سوی کربلا برویم با ذکر یا زهرا ولیُ الله ولیُ الله ، مدد مولا مولا مولا مولا
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت زین العابدین امام سجاد علیه‌السلام
نـور حق می دمد از مشرق سجـادۀ تو چه شکوهی ست در این زندگی ساده تو میرود ازنظرش جنت وملک وملکوت آنکه از روز نخـسـتین شـده دلـدادۀ تو زمزم و کوثر و تسنیم به وجد آمده اند از زلالــیّ مــی و روشـنــی بــادۀ تــو هر کسی معجزۀ چشم تو را باور کرد می شــود بــنــده ولــی بـنــدۀ آزادۀ تـو با کرامات نگـاهت دل هر عـاشـق را می بـرد سمت خـدا روشـنـی جــادۀ تو آمدی تا به جهـان نـور یقـیـن برگـردد نور ایمان و سعـادت به زمین برگردد مکه با مـقـدم تو عـطـر بـهـاران دارد دیــدۀ روشـن تو رحـمـت بــاران دارد کعـبـه بر شـانۀ لطـف تو توکـل کـرده با نفـس های مسـیحـایـی تو جـان دارد مثل جدّت تو نهادی حـجـر الاسـود را ور نه بی مرحمتت قامت لرزان دارد هر کسی در دل او نور ولایت جاری ست به کرامات تو و چـشم تو ایـمـان دارد از نگاهت همه اعجاز و یقین می بارد چـشم هایت چـقـدر تـازه مسلـمان دارد آیـه آیـه کـلـمات تـو هـمـه روشـنـی اند خط به خط مصحف تو جلوۀ قرآن دارد لحـظـاتت همه از نـور خـدا لـبـریـزند مگـر این شـوق الهــی تو پـایـان دارد شب گذشت و سر تو بر روی تربت مانده درعروجی تو ولی شوق عبادت مانده با تو هر لحظۀ من بوی خـدا می گیرد عطر اخلاص و مناجات و دعا می گیرد بچـشـان بر دل مـا طـعـم عـبـودیّت را سجـده هـامان به نگـاه تو بهـا می گیرد تو ولی نعـمت ما و همه عبـدت هستیم رحـمت واسعـه ات دست مرا می گیرد تا بقـیعـت دل شـیـدای مـرا راهـی کن عشق از گوشۀ چشمان تو پا می گیرد آنقـدر بنـده نـوازی که دل چون من هم عـاقـبت تـذکـرۀ کـرب و بلا می گـیرد بـانی روضـۀ اربـابی و بـاران بـاران چشمم از محضر تو اذن بکا می گیرد از تو بر گردن اسلام چه دِیْـنی مـانده با فـداکـاری تو شـور حـسیـنی مـانـده رهـبـر جـان به کـف اهــل ولایـی آقـا مظهـر بی بــدل صـبـر و رضـایی آقا به تو وعزت و ایثار و شکوهت سوگند عــلــم افــراشـتـۀ خــون خــدایــی آقـا بیـرق نهـضت اربـاب به روی دوشت وارث ســرخـی خـون شــهــدایـی آقـا خطبۀ حیدری ات کـاخ ستم را لـرزاند دشـمـن تـو نـبــرد راه بـه جــایـی آقــا کربلا را که تو به کوفه و شام آوردی هـمه دیـدنــد که مـصبـاح هُــدایـی آقـا مصحف چشم تو ازعشق حکایت دارد راوی غـیـرت و ایـمـان و وفـایـی آقـا دیـدۀ غــرق به خـون تـو گـواهی داده تـو عــزادار چـهــل سـال مـنــایـی آقـا اشک هم از غم چشمان تو خون می‌گرید زائـر جـان به لب کـرب و بـلایـی آقـا چشم های تو از آن ظهر قیامت می خواند دم بدم درهمه جا داشت مصیبت می خواند غـربت و بی کـسی قـافـلـه یـادت مانده شـام انـدوه و شـب هـلهـله یـادت مانده خار غم چشم تو را باز نشانده در خون پـای زخـمـی و پُر از آبـله یادت مانده در خرابه قـدِ تو خم شده از داغ عظیم قـامـت خــم شــدۀ نــافـلـه یـادت مـانده زخـم بی مـرهـم هـر روز اسـارت آقا سالها سلـسلـه در سلـسله یـادت مـانـده سالیانی ست که این داغ شهـیدت کرده تـلخـی طعـنـۀ صد حرمله یـادت مانده قاتلت درد و غم و بی کسی عاشوراست سالیانی ست دل زخمی ات ارباً ارباست
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت زین العابدین امام سجاد علیه‌السلام
محـیــط نـور را نـور آفــریــدنـد سـپـاه شــور را شـور آفــریـدنـد به خــورشـیـد ولایـت مـاه دادنـد بـگـو نـورِ عــلی نـور آفـریـدنـد سپهر امشب زند بر خاک، زانو مَـلَک خـوانـد ثــنـای شهـربـانـو خـدا امـشـب ولـیّـش را ولـی داد جـمالی منجـلی نـوری جـلـی داد حـسین بن عـلی چـشم تو روشن که امشب برتو ذات حق علی داد شـب وجـد امـام عـالـمـیـن اسـت که میلاد عـلـی ابن الحسین است جـمـالِ بی مثـالِ داور است ایـن به خَلق وخُلق وخو پیغمبر است این حسن زادی، حسین آورده‌ای، یا امـیـرالـمؤمنـین دیگـر است ایـن بـه چـشـم نـور از او نـور بــارد جــمـال چـارده مــعـصــوم دارد به مـولا جــلـوۀ مــولا مـبــارک جــمــال ربــی‌الاعــلــی مبـارک امـــام چــارم آوردی بـه دنـــیــا عروس حـضرت زهـرا مـبارک عــبــادت‌هـای حــیــدر یـاد آمــد کــه عـیـد حـضـرت سجــاد آمـد به چـشمـم نـور مـطـلق آفـریـدند بـه نـامـم ذکـر یـاحـق آفــریـدنـد یـقـین بـاشد مـرا امـشب دوبـاره بـه سـر شـور فـرزدق آفـریـدنـد سرشک شوق ریزد از دو عـینـم کـه مـداح عـلــی ابـن الحـسـیـنـم به صورت حُسنِ صورت آفرینش ز صـورت آفـریـنش، آفـریـنـش فلک خواند به لب عیـن الحیاتش ملک گوید به رخ حـقّ الیـقـینش کــلام وحــی ریـزد از دهـانــش دعــا گــل بوسه گیــرد از لبانش خـدا مشـتاق یـارب یارب اوست سـحــر دلـدادۀ ذکــر شب اوست کــلــیــم الله مــدهــوش تــکـــلّــم دعـاهـا زنده از لعــل لب اوست عبــادت بـوسه گیــرد از جبینش خــدا فرمــوده زین‌العــابـدیــنش ولایــت تــشــنــۀ جـــام ولایــش همه دل‌هاست، دشت کــربـلایش چـهـل پـرواز از گــودال تا شـام چهــل معــراج تا طشتِ طلایش سفر از کبــریـا تـا کبــریا داشت عروجی همچو ختـم‌الانبیا داشت بـه خلـقـت در اسـارت مقـتـدایی کــنـد در بـنـدگـی کــار خــدائـی کـنـد روز اســارت دست بستــه ز کـار عـالـمی مـشـکـل گـشائی فـــراز نـــاقـــۀ اوج اقــتـــدارش زبان هنگـام خـطبه ذوالفــقـارش کـلامـش هـمچـو آیـات شــریـفـه حماسه، روشنی، حکمت، لطیفه بـــه دریــــای دلِ اهــــلِ تــــولّا گهر جاری است از متن صحیفه دعــای اوسـت وحــی آسـمــانـی مـعـانی در مـعــانی در مـعـانـی الا سـیـر عـروجـت تا سحـرگـاه مــن الله و الــــی الله و مــــع الله نهـان از چـشم‌ها اسـرار خود را عـلـی با چاه می‌گفت و تو با ماه تـو قـرآنی تـو ایـمـانی تـو دیـنی تـو سر تـا پـا امـیـرالمـؤمـنـیـنی مـزارت بیت قـرب داور مـاست بقـیعـت کـربـلای دیـگـر مـاست به معراج عروج ازخویش تا دوست تـولای شــمــا بـال و پـر مـاست به "میثم" از ازل شد این عـنایت که بـا مهــر شـمـا گـردد هـدایت
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت زین العابدین امام سجاد علیه‌السلام
بــاز در بـحـر ولایـت گـهــری پـیـدا شد ابر، یک سو شد و قرص قمری پیدا شد گـلشـن عـشـق و امیـدِ پـسـر فـاطـمـه را الّه الّه! چــه مـبـارک ثـمـری پــیـدا شـد یک‌صدا خنده زنان اهل سماوات و زمین هـمـه گـفـتـنـد حـسیــن دگـری پـیـدا شـد یا حسین ای پسر فـاطمه؛ چشمت روشن ذکـر و تسـبیح و دعـا را پدری پیـدا شد یَـمِ تـوحـید به جـوش آمـد و در دامن آن صـدفی گـشت عـیـان و گهـری پیـدا شد همه خـوبان جهان یکـسره کردند اقـرار که ز خـوبان جهـان خـوب‌تـری پیدا شد روی حق روی نـبی روی امامان یکسر همـه در صـورت زیبـا پـسـری پیـدا شد مــژده؛ ای اهـل تـولا شـب میــلاد آمــد جان بگیرید به کف حضرت سجــاد آمد سـورۀ نـورِ حسیـن بـن عــلی سیـمـایش دو جهـان شـیـفـتــۀ حسن جـهـان آرایش چـشم مـادر به تمـاشای جـمـالش روشن جـای گـل بوسـۀ بـابـا به همۀ اعـضایش نقش فـرقانِ محمد خط و خال و حُسنـش جـای پیـشـانـی جـبـریل به خـاک پــایش شـجـر نــور بُــوَد آیـتــی از جــلـوۀ رخ ملـک العــرش بُـوَد بـنـده و او مـولایش این همان سورۀ طور است و کتاب مستور که بُـوَد قـلب حـسیـن بن عـلـی سینـایش پای داوود پـیـمـبـر بـه زمین می چـسـبد گـر بـه هــنگـام تــضـرّع شـنـود آوایش پــای تـا سر قـد و بـالای عـلـی را بـیـند چشــم بابـا بـه تـمـاشـای قــد و بــالایش معنی پنج کتــاب است نهــان در نفسـش چـارده سـورۀ نـور اسـت رخ زیـبـایـش به جـلال و شـرف و قــدر نـدارد هــمـتا در هـمه عـالـم چون خـالـق بی‌هـمتـایش نه عجـب عـالـم اگر گـردد فـرمانـبر او ابــر بــارد بـه مــنـاجــات غــلام در او روی او مصحف قدر و شرفش پیغـمـبر گوهـر چـار یَـمِ نـور و یَـمِ هـفــت گهـر استـلام حـجـرش کـور کند چـشـم هـشام کعبـه دور سر او گردد با حجر و حجر می‌توان درغل و زنجیر بگیرد چو علی بـا دو انـگشت یـدالـلّهــی در از خـیـبــر کـرم و جــود بـود ســائــل پـشـت در او شـرف و قـدر به خـاک قـدمش آرد سـر حلقـۀ سلسله در حلـقـۀ فـرمان وی است سنگ ها بر لـب بامـند از او فـرمـان بر این خلیلی است که با هر سخنش بت شکـند احتیاجش نه به دست است نه بازو نه تبر اوست آن بنده که چون پای نهد در محراب در نماز شبش از هوش رود مرغ سحر این توانمند خطیبی است که در مسجد شام بر سر تخت ستم بشکنـد از خصم، کمر این رسولی است که بوده است چهل معراجش سـوی معبـود بــه دنبـال سـر پـاک پـدر چه روی ناقۀ عریان چه به ویـرانۀ شام این امام است امام است امـام است امـام این امامی است که همگام امام شهـداست پدر حلم و رضا و پسـر خـون خـداست موج در موج بـود لنــگـر کشتـی نجـات گام در گام همه شعـلـۀ مـصباح هداست در عـنایت کمـی از کـفـۀ جـودش عـالـم درحقیقت نمی از قطرۀ علمش دریاست طاعت خلق سماوات و زمین بی مهـرش به خـدا روز قـیـامت سنـد بی امضاست این خـدا نیـست خـدا نیست خـدا می‌دانـد طلعت غیـب در آئـینـۀ رویش پــیـداست بــی‌جــهـت سـدِّ رهِ زائــر او گــردیـدنـد حـرم حضـرت سجــاد، بقـیـع دل ماست این عـلی‌بن‌حـسین است که با فــریـادش همه جا کـرببلا و همه دم عـاشـور است تـا خـدایی خـداونـد، امـام است به خـلـق بـه خدایـی خـدایی که جهــان را آراست «میثما!» از سخن مدح، فـراتر خوانش این کتابی است که هرگز نـبود پـایـانش
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت زین العابدین امام سجاد علیه‌السلام
امـشب رواق دیــده را آذیــن بـبـنـدیــد همراه اشک شوق خود چون گل بخندید امشب فــروغ آســمــان ها را بـبـیـنـیـد نــور چــراغ کهکــشـان ها را بـبـیـنید امشب سپهر زهد و تقـوا ماهـتابی ست چون روز در شب آسمان ها آفـتابی ست امشب که اشـک چـشـم من آئیـنه بسته با ذوق، اشک شوق در چـشمم نشـسته با اشک، شوق خویش را ابـراز کردم بر آسـمــان چـشم دلــم را بــاز کــردم دیــدم تـمام عـرشـیان را در سـمـاوات دارنـد بر درگـاه لـطـف حـق منـاجـات جـبریــل می گــوید که نــورٌ نــور آمد شــیــدائـی آمـد عـشـق آمـد؛ شــور آمد امشب مریـدان شام مـیـلاد مـراد است امــشـب دل آل رســول الله شــاد اسـت ای دل حـسیـن بن عــلـی فـرزنـد دارد زین غنچــۀ زیـبــا به لب لبخــنـد دارد ای اهــل عــالــم زیــنـت عُــبــاد آمــد من فــاش گــویــم ســیــد ســجــاد آمــد سجاده از او رنگ و بـویی تـازه دارد اخــلاص و تقــوا آبـرویـی تــازه دارد وقت ولادت هم پر از شور نماز است رخــسارۀ نـورانـیـش نـور نـمـاز است پیچیده در هـفت آسـمان راز و نیـازش پُل بـسته تا عـرش برین روح نمـازش عشق و محبت با دل او همنـشین است او مظهـر تـقـوا و زین العـابـدین است در هـر دلـی بــذر ولایش ریـشه دارد آن دل برای حـشر خـود انـدیـشـه دارد مـهـرش کـلیـد بـاغ فـردوس خــدا شـد هر کس ز مهرش شد جدا ازحق جدا شد آن کس که گردد ذرۀ این مهر پر نـور روز جزا هم با همان نور است محشور هر کس دلش پر میزند در صحن سینه پــروانــۀ پـــرواز دارد تـــا مــدیـــنــه بر ما «وفائی» می رسد بـوی مـدیـنـه ای کاش ما را خـواند او سـوی مـدینـه
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت زین العابدین امام سجاد علیه‌السلام
مژده ای شیعه که باشد شب میلاد امشب پا نهاده به جهان حضرت سجاد امشب شهربانو بکند فخـر به نـسـوان جـهـان که خدا طرفه گلی ناز به او داد امشب مرحبا پنجم شعبان شد و روز صلوات زین بشارت دل عـشاق بُوَد شاد امشب ای گدایان به بَرِ حضرت زهـرا بروید عـیـدیـانه دهـد آن مـادر عُـبـّـاد امشب کاخ ظلم از برکات قدمش ویران است خـانـه آل امـیـّـه شـده بـر بــاد امـشب دوش رو بر سجـاد (کلامی) می گـفت باد ای سـاجد حق خانه ات آبـاد امشب
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت زین العابدین امام سجاد علیه‌السلام
نـشـیب های دل من فـراز می خـواهد فـراز اشک مرا در نمـاز می خواهد مـؤیّـد است به روحُ الـقُـدس قــلم اما برای شعــر سرودن نیـاز می خواهد اگر چه کرده دل من خیـال پـردازی حقیقت است که عاشق مَجاز میخواهد بـرای سـفـرۀ بـازش نـیـامدم ایـنـجـا گـدای این در، آغـوش باز می خواهد اگر چه این دو شب از جام کربلا مستم دلم دوبـاره شراب حجـاز می خواهد پیـاله ای بـدهـیـدم که دم زنـم حـق را دوبـاره زنـده کـنـم قـصۀ فـرزدق را نسیم پـنجـم شعـبـان ز راه آمده است صدای پای بهـاران ز راه آمده است ببـین بـدون پـیـمبـر بدون جـبـرائیـل دوبـاره آیــۀ قـرآن ز راه آمـده است میـان بـیـشۀ شیـران هـاشـمی امشب غزال عرصۀ ایمان ز راه آمده است فقط نه اینکه ز راه آمده عزیز عرب عزیـز دختـر ایران ز راه آمده است زنی که در رگ او خون آریایی هاست که از دیار دلـیران ز راه آمده است شب تـولـد فــرزند شاه دخـتـر ماست زبان مـادری او زبـان کشور ماست کسی که شد ششمین نور سورۀ انسان کسی که خسته شد ازسجده های اوشیطان کسـی که هست تجـلّی پـنج تن در او کسی که شد پـدر هـشت قبـلۀ ایـمان کسی که با نفـس یک غـلام سـادۀ او نفـس گـرفته زمین مدیـنـه از بـاران کسـی که مـوقع انـفـاق بین سـائـل ها ملقّب است دل شب به صاحب انبان به حق او حجر الاسودی شهادت داد که جز به حق علی وا نکرده است دهان به حیرت است کنار حَجر دو چشم هشام ز اهـتـمام خـلایـق به احـتـرام امــام بخوان که ضبط کند آسمان صدایت را صحیـفه پخش کند بعد این نوایت را برای این که بخـوانیم «لا تــؤدّبنی» بخــوان برای ابوحمزه ها دعایت را تو با زبـان خـدا حرف می زنی آخـر چگـونـه یــاد بگــیــریم ربــنـایت را بیا و بعد دعــا روضه هم بخـوان آقا بـیـا و شــرح بده داغ کـربــلایت را بیا بگو چه کشیدی تو در چهل منزل بگو که بست به زنجیر دست و پایت را بـیـا بگـو چـه به روز رقـیـه آوردنـد بگو چگـونه کـشیـدند عـمـه هایت را کسی که حرف خدا و کتاب می آورد کنار یک سر تشنه شــراب می آورد
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام سجاد علیه السلام
با تو هر لحظۀ من بوی خدا می گیرد عطر اخلاص و مناجات و دعا می گیرد بچـشان بر دل ما طـعـم عـبـودیّـت را سجـده هـامان به نـگـاه تو بها می گیرد تو ولی نعمت و ما بندۀ لطفت هستیم رحـمت واسـعـه ات دست مرا می گیرد تا بـقـیـعت دل شیــدای مرا راهی کن عـشق از گـوشۀ چشمان تو پا می گیرد آن قدر بنده نوازی که دل چون من هم عـاقـبـت تـذکـرۀ کـرب و بـلا می گـیرد بانی روضه‌ی اربـابی و باران باران چـشـمم از محضر تو اذن بکا می گیرد از تو بر گردن اسلام چه دِیْـنی مانده با فــداکـــاری تو شور حـسیـنی مانده رهـبـر جـان بـه کـف اهـل ولایی آقـا مـظـهـر بی بـدل صـبـر و رضـایی آقا به تو و عزّت و ایثار و شکوهت سوگند عـلـم افــراشـتــۀ خــون خـــدایــی آقــا بـیـرق نهضت ارباب به روی دوشت وارث ســرخـی خــون شـهــدایـی آقـا خطبۀ حـیدری ات کاخ ستم را لرزاند دشـمـن تـو نَـبَــرد راه بـه جــایـی آقــا کربلا را که تو به کوفه و شام آوردی هـمـه دیـدنـد که مـصـبـاح هــدایی آقـا مصحف چشم تو از عشق حکایت دارد راوی غـیــرت و ایـمـان و وفایی آقــا دیـدۀ غـرق به خـون تـو گـواهی داده تـو عــزادار چـهـل سـال مـنـایـی آقــا اشک هم از غم چشمان تو خون می‌گرید زائـر جـان بـه لـب کـرب و بـلایی آقا چشم های تو از آن ظهر قیامت می خواند دم به دم در همه جا داشت مصیبت می خواند غـربت و بی کسی قـافـله یـادت مانده شـام انـدوه و شب هـلـهـلـه یادت مانده خار غم چشم تو را باز نشانده در خون پـای زخـمی و پُـر از آبـله یادت مانده در خرابه تو هم از پای نشـستی آخر قـامـت خــم شـدۀ نـافــلـه یـادت مـانـده زخـم بی مرهم چـل روز اسـارت آقا سال ها سـلـسـله در سلـسله یادت مانده سالیانی ست که این داغ شهیدت کرده تلـخی طعـنـۀ صد حـرمـله یادت مانده قاتلت درد و غم و بی کسی عاشوراست سالیانی ست دل زخمی ات ارباً ارباست
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت زین العابدین امام سجاد علیه‌السلام
روز میـلادتـان چه روزی بود در مـدیــنـه هــوا بـهـاری بـود برق می زد نگاهـتان از عـشق وقت یک عکس یـادگـاری بود روز میـلادتـان چه روزی بود چـشـم عــالـم به دستِ آقـا بـود سر تـبـریک گـفـتـنِ به حـسیـن بین خـورشید و مـاه دعـوا بود روز میـلادتـان خــدا خــنـدیـد فــتــبــارک دوبــاره نــازل شد حـضرت حـق برای شیـعـۀ تـو امـتــیــازات ویــژه قــائــل شـد روز مـیـلادتـان نــســیــم آمــد غـنچه ها را یکی یکـی وا کرد خنده های تو بس که شیرین بود هوس شیر و شهـدِ خـرمـا کرد ای کــلــیــم مــدیـــنــۀ نــبــوی مــرد شب زنــده دار سـجــاده همۀ عـرش تحت سلطۀ توست حـضرت شــهــریــار سـجــاده آســمــان ها به پـات افــتــادنــد هـر زمـانی به سـجـده افـتـادی بـا زبــور صـحــیــفــه ات آقــا درس دلــداده گــی به مـا دادی آمـد ابـلــیس شکـل یک افـعـی نقـشـه ای شـوم را رقــم بــزنـد عـددی نـیـست این فــرومـایــه که نــمـاز تـو را به هــم بـزنـد پـوزه اش را به خـاک مالـیـدی مـرحـبا، آفـرین، چه پـیـکاری! تا سلاح البکاء به دستت هست چـه نـیـازی که تــیــغ بـرداری خـاک نـعـلــیــن هــایـتــان آقــا سـرمــۀ چـشم حـوریان بهـشت اشــک های زلال نــافــلــه ات عـسـلِ چـشـمـۀ روان بـهـشـت بـنـده گی را به من بـیـامـوزیـد نــروم ســمــت لااُبــــالــی هــا کاش می شـد بخـواهی و بشـوم از ابــوحــمــزه ی ثــمـالـی هـا سیــد الــعــابــدیـن دعـائـی کـن گـرۀ کــور خـــورده در کــارم غیر از این جا بگو کجا بروم!؟ بــا امــیــد آمــدم، گــرفــتــارم سـیـدالـعــابــدیـن نـگـاهـی کـن بی پـنـاهـم مـرا تـو یــاری کن نوکـرت کـربـلا نـرفـته هنوز! تـا نـمُـردم ز غـصه کـاری کن
: امتیاز
|